კვლავ აენთო გაზაფხულის დილა
და მოგვფინა ოქროსფერი სხივი..
ზამთრის სუსხი გაგვეცალა კრძალვით,
შეიმოსა პირი-სახე რიდით..
ჩემი საქართველოს ლაღი მთები,
იდგნენ გულზე დარდით, კდემით..
მზის სხივებმა მათ დაბანა
თეთრად შევერცხლილი თმები..
და კვლავ გახალისდა ბაღი,
ისევ გაიშალა ია,
დადგა სუნი ნორჩ ბალახის,
სითბომ ბოროტ ყინვას სძლია..
ნათლის სხივი დაიბრუნა თვალმა,
გულებს გვივსებს მშვენიერი გრძნობა..
სიყვარული კვლავაც დაძლევს ბოროტს,
კვლავაც ბევრი გაზაფხული მოვა..
09.03.12
No comments:
Post a Comment