მე და "ყურშა"

წყნარია ღამე, ავია მთვარე..
არია რამე? - ფიქრები და მე..
მშვიდია ქუჩა, მთლად გაიყურსა,
ვართ მე და "ყურშა", დარდები გვმუსრავს..

გვახურავს ტლანქი და უხეში საბანი
ყურშასაც მოსწყინდა გამითბოს სავანე..
უნდა რომ გაიქცეს, გაეცნოს სიცოცხლეს,
სიამეს, სილაღეს, სიხარულს, სიშორეს..

ძაღლური ბუნება არ აძლევს გასაქანს,
ვიცი არ დამტოვებს ჩრდილების ამარა..
ჩვენ ერთად შევკრიბეთ ოცნების ამალა,
გვინდა იქ გავფრინდეთ და შევკრათ კამარა..

ცხოვრებამ მოგვიგდო დღეები რთული,
თუმცა გათენდება მალე დღე სრული..
იმედი გვიღვიძებს სიცოცხლის სურვილს
ამდენმა ნატვრამ კი მოგვგვარა რული..

ჩვენ წავალთ, მოვივლით სიზმრების სამყაროს,
მთვარე გვიმასპინძლებს, ღრუბლები გაგვართობს..
კვლავ დაგიბრუნდებით სინათლით ხელში,
მზე გამოგვაცილებს სხივების გემით.. 
                            
                                                     გ.ბლიაძე